Oysa herkes bir þiir yazmýþtý Sevdasýna.. kimi bunu kaðýda dökerken kimi daðlarý deldi bir diðeri çölleri aþtý canýný verdi uðruna ateþlerde yürüdü iþkenceler gördü kör oldu beter oldu kalem tutmadan yüreðe yazanlar oldu
birde gök yüzünden mürekkep alýp aðaçlarý kalem edasýnda tutup topraðý kaðýda dönüþtürenler ki sorma
yüreðinde yangýn sabaha kavuþturmaz sanki öyle çýðlýklar atanlar ki dilinde sözcüklere kâfiye yaptýrýp sesiyle yazanlar vardý..