YAZIKTIR ÖMRÜME

Alçaklý, yüksekli hiç uçamadým;
Yazýktýr beyhude uçan ömrüme.
Alýcý kuþlardan hep kaçamadým,
Yazýktýr elimden kaçan ömrüme.

Hep aldatanlara kucak açmýþým,
Tohum bozan yere ekip saçmýþým,
Bir saf dost bulduysam geri kaçmýþým,
Yazýktýr keþkeyle geçen ömrüme.

Ne bayram, ne düðün ufkumu açtý;
Bilmeyenler sandý toplumdan kaçtý,
Doyumsuz insanlar kuþ gibi uçtu,
Yazýktýr hep diken biçen ömrüme.

Arsýzca soframa gelip kondular,
Kalan kabuðumu kolay yondular,
Abdestli ellerle zehir sundular,
Yazýktýr hep aðý içen ömrüme.

Tek baþýma dönüp durdum düzlükte,
Bahar, yaz görmeden kaldým güzlükte;
Bir can dost aradým kuru sazlýkta,
Yazýktýr canavar seçen ömrüme.

Dost diye yýlaný cebime koydum,
Kendi ellerimle böðrümü oydum,
Þaþkýn Dursuni’yim güneþte buydum,
Yazýktýr mevsimsiz göçen ömrüme.

Dursun Yeþil –2008


Sosyal Medyada Paylaşın: