Hancý olan dünyanýn yolcu ömrüne sahip
Topraktan beden olan Adem oðluyum çocuk
Kaç bin yýldýr neslim var kim bilir kime va’hip
Ceddimden geri kalan Adem oðluyum çocuk
Yalçýn daðlardan geçen azgýn sulardan taþan
Menizlleri tarayýp dumlu tepeler aþan
Bazan hedefe varýp bazan hedeften þaþan
Her gün yeni yurt bulan Adem oðluyum çocuk
Sevda benim urbaným hep omuzumda durur
Aþka derdiðim güller meftun döþümde kurur
Kuzgunda yanan aþký bilki hak mevla görür
Yare türküler çalan Adem oðluyum çocuk
Elimde kardeþ kaný Habil’i vuran benim
Ýsa’ya zülüm eden çarmýha geren benim
Kör kuyuda Yusu’fu zifire karan benim
Kalbi nefretle dolan Adem oðluyum çocuk
Gözüm doymak bilmiyor ister dünya malýný
Nefsim þükür demiyor yese cennet balýný
Unutmuþ gibi durur Azrail’in salýný
Canýma kýymet salan Adem oðluyum çocuk
Kimsin desen adým var Hava diye anam var
Yar dediðin cümleyi alýpta sineme sar
Herkesin vardýr adý sen adýmý meþkle kar
Bugün var yarýn yalan Adem oðluyum çocuk
M.Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.