çocuklar þarkýyla uykuya dalmýyor artýk
cesetler arasýnda aðýtlar duyuyor
herkes bir parçasýný arýyor
can kýrýklarý arasýnda
ve korkuyor çocuklar
baba yok,aðabeyi yok
nerdeler acaba?
küçücük bedenleri büyüyemeden
gözleri büyüyor korkudan
artýk hiç kimse kendi kendine aðlamýyor
memleketim aðlýyor, millet aðlýyor.
mahþer yerinde yaðmurdan aðýr göz kanlarý
ve artýk silinecek gözyaþý kalmadý
bombalar patladý
daðýlan parçalanan vücutlarda
kim bilir ne hayaller ne umutlar saklýydý
hepsi bitti
hepsi gitti...
hatýra defterlerinde kaldý hasret dolu þiirler
hayat bitti bir anda
gözlerdeki ýþýk söndü
bu yaralar iyileþmeyecek
çünkü bu acý fazla gerçek
dökülen gözyaþlarý sicim gibi aðýr
öfkem hüküm sürüyor yüreðimin her köþesinde
bunca cana kýyan þerefsizler
hangi akla hizmet kendinizi parçalarkan
koca bir ülkeyi yakýp yaðmalarsýnýz?
ve bilin ki ;
siz yok olup gidersiniz
zebaniler karþýlar sizi gittiðiniz o cehennemde
benim þehidim yok olmaz
bir ölür bin doðar benim memleketimde....
Ne Mutlu Türküm Diyene...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.