Buhran
Çare diye çaldým birçok kapýyý,
Derdimi demekten bu dilim þiþti!
Aklým almadý ki böyle yapýyý,
Ateþsiz ocakta ciðerim piþti!
Önce bakýp þöyle yüzüme güldü,
Sonra eli hemen cebime daldý,
Baktý ki elleri boþuna çaldý,
Sormadý, derdin ne; geldin ne iþti?
Kolum aldý, kime elim verdimse,
Hançerledi, kimi dostum gördümse,
Baktým ki çevrede kalmadý kimse,
Dostunun sayýsý hani, üç-beþti!
Felek ayýrmadý, suçlu-suçsuzu,
Herkes beni gördü sanki bir kuzu,
Veremedi kimse bir gün omuzu,
Kurunun yanýnda yananlar yaþtý!
Dertli, yaþayýp ta bunu görünce,
Ben ne yaptým diye sordu ilk önce,
Ýçime iþledi inceden ince,
Baharý görmedi, ömrüm hep kýþtý!
ERDEMLÝ-16 Aralýk 2016 Cuma
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.