KAR TANECİKLERİ VURDUĞUNDA CAMA...

Hatýrladýn mi, mektup yazmýþtým gözyaþlarýmla
Soðuk, içimi titreten pazar günüydü
O gün martýlar bile üþümüþtü
Penceremin kenarýnda dalmýþlardý düþe
Ne yalan söyleyeyim, kahrolmuþtum
Hýçkýrýklar yüreðime dizilirken bitmiþtim
Kar tanecikleri vurduðunda cama
O nur endamýnda gökyüzü olmak istemiþtim!


Yine ayný yerdeyim çýrýlçýplak yalnýzlýðýmla
Deðiþen bir þey olmadý buralarda
Çaðlayanlar gibi hüzün akýyor sensiz
Oniki nolu tramvay geçerken bile
Haydarpaþa garý garipliði vuruyor beni
Sirkeciden uðurlanýyor bir garip uzaklara
"Olsun’" diyorum, dönüþü vardýr gidiþin
Katar katar yol alýyordu kara tren gurbet ellere!..


Düþünsene, Osmanbey’de karlý yollarda yürüdük
El ele gökyüzüne tutunurken öpmüþtüm
Sonra Karaköy’deki çay bahçesinde
Sýcacýk çay yudumlamýþtýk çýtýr simidimizle
Kediler etrafýmýzda eþlik etmiþti aþkýmýza
Nazlý dudaklarýn deðmiþti buselerime
O sýcacýk kollarýnda yaþarken ömürlük aþký
Kaderin sillesinde yetim kaldým gurbet ellerde ben!


Zafer Direniþ
...

18 Aralýk 2016 Pazar. 14.00. Lahey

Sosyal Medyada Paylaşın: