KARANLIĞIN SESSİZLİĞİ

KARANLIÐIN SESSÝZLÝÐÝ

Her güne acýlý aðýtlar, kanlar akýtýyor zaman
Gül dikenini, kuþ seviþmelerini unutturarak
Herkesin aymazlýðýnda, karanlýðýn sessizliði
Güneþin çýðlýklarý tenlerde çoðalan isyan
Siyah sözcükler emiyor gecenin yoksulluðu
Yýldýzlarý salsam, akýtsam ayý; maviliklere
Tan aðarsa barýþa; Güneþin doðuþu aþk olsa…

Acýlý bir güne uyanýp, yalnýzlýðý, çaresizliði
Zihince içmek, karalara boyanmak katranca
Baharý hangi karakýþ, tutuklar, hapsedip saklar
Bir çocuðun düþlerini güneþle süslemek varken
Bahara, çiçeðe hasret taptaze emellerin dallarý
Renklerin dansýnda, uçurtmalarý kýþkýrtýyor rüzgâr
Onca yaþam sesi, onca çocuk düþü ezik mi ezik
Sen hangi coðrafyanýn gülüþlerini taç ettin,
Ya da hangi topraðýn cömertliðinde insanlarý
Kendi kendine muhtaç ettin ey çözümsüzlük…

Ufkun sinesine sinmiþ yarýnlarýn düþü
Uyandý uyanacak gün, kuþlarýn kanadýnda
Mutluluk pýnarý ah ki ah! Çocuklarýn gülüþü
Sussun silahlar, kahreden bu petrol kokusu
Darlýðýn, yokluðun keskin kýlýcý yok olsun
Yok olsun insanýn ensesinden, nefesinden.
Haydi, ellerini çek, çek insanlýðýn üzerinden
Çek, mutsuzluk tezgâhýnda dokunan görüþü
Ey insanlýk, armaðan et çocuklara barýþý
Güneþlere uyansýn karanlýðýn sessizliði…

Gülþen Þenderin
Sosyal Medyada Paylaşın: