benim hiç umudum yok, korkuyorum. bir gün,geceye uyuyup bir daha hiç sabaha uyananamaktan.. oysa insan,çocukken korkar karanlýktan ben,büyüdükçe korkmaya baþladým yani,insanlarýn karanlýðýn içinde deðilde karanlýðýn,insanlarýn içinde olduðunu anladýkça.....
emine rezzan sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan sipahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.