Gülün dalýndaki bülbülü gördüm, Yaralý gönlüyle uçmak istedi. Ah edip aðladý “Vataným!”diye, Benden uzaklara kaçmak istedi.
Yaralarýn dedim çok mu derinde? Kimler dua eder þimdi ser’inde Bülbül figan eder her gün yerinde, Bana sevdasýný açmak istedi.
Ah vataným! Dedi, Altýn Kafeste Bir gariplik sezdim o yanýk seste Her gece çalýnan o mahur beste, Bütün sözlerini saçmak istedi.
Þimdi vatanýmda güller açýyor Bülbüller yuvada neþe saçýyor Gülün hasretiyle uzak uçuyor, Diyardan diyara göçmek istedi.
Gün geceye döndü gece karanlýk Nice hayallere daldým bir anlýk Bülbülün vataný olan kayalýk, Kendince arkadaþ seçmek istedi.
Ne ben ona baktým ne de o bana Tedbiri almazsan gelecek cana Caným kurban olsun dedi vatana, Sularýndan bolca içmek istedi.
DOÐANAY’ým gülün dalýnda bülbül Bülbülün hayali olmaz hiç sümbül Bülbül kavuþmazsa kuruyacak gül, Güller kurumadan biçmek istedi.
Kemal DOÐANAY
Gül bilmez bülbülün güzel sesini Dal bilmez kendinin hoþ nefesini... Gülden bülbül anlar, bülbüldense gül; El bilmez sevmeyi sevilmesini...HÞT/1984 Halil Beye Teþekkürlerimle..
Sosyal Medyada Paylaşın:
k.doğanay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.