karanlýkta ýþýksýz kalýnca
korkup sýkýlýp darlanýnca
o zaman geliyorsun
bir ýþýk diyorsun
sanki ben lambayým
aþk diyorsun bazen
yangýnlarda
imkansýzlýklarda delice bir sevda
bir sýzý ki amansýz
sol yamacýmda
diyorsun
hiç deðilse birazcýk sevgi
insanlýk adýna
insafsýz bir kalemsin bazen
ucundan zehir damlatan
acýmayan
aðlatan
bazen ince uçlusun sanki
hüzün þarkýlarý mýrýldayan
aðlayan
isyan edensin bazen
bazen yalvaran
bazen de keskin bir sirke
kendi küpünü çatlatan
neyi konuþtuk ki biz
diz dize oturup
nereyi gezdik ikimiz
el ele tutuþup
güldük mü hiç
aðladýk mý birlikte
mesela nerede öpüþtük
hangi daðýn yamacýnda
hangi aðacýn altýnda
neyin sevdasý bu
neyin aþký
ne biçim ikilem ki
hangi paydadaydýk hangi gün
neyi paylaþtýk
bir olup bir gün
kuru bir ekmeðin ince diliminde
bir bardak çayýn kýrmýzý deminde
hangi sevinçte
hangi kederde
ve
ne zaman geç ne zaman erken
bilememiþken
ve
yar deðil arkadaþ bile olamamýþken
niye ki bu ikilem
ama biliyorum
sendeki gönül yarasý
kabuk baðlamamýþ da onun yangýsý
ve biliyorum
sitem deðil seninki yürek aðlamasý
ama bilmiyorsun ki
bendeki de vicdan
hey gidi
neler neler
ne bitmezlerin davasý
maralým maralým
ey benim yaralým
ve de belalým
ne yapalým
ben þiþesiz lambayým
ne söner ne parlarým
rüzgarým olma sakýn
yalvarýrým
LaTekmen