BİR ELA GÖZLÜYE (198)

BÝR ELA GÖZLÜYE (198)

Bir ela gözlüye vurgundur gönlüm.
Bakýþlarý yakar kül eder beni.
Alevin renginde açar hep gülüm.
Ona esir oldum kul eder beni.

Suskunluk içinde bilinmez derdi.
Sevgi dünyasýný önüme serdi.
Hayatýma öyle hýzlýca girdi.
Aþký muhabbete yol eder beni.

Sevdanýn ateþi yakar kavurur.
Ruh ve bedenime mührünü vurur.
Öyle bir geldi ki esip savurur.
Yüce dað baþýna yel eder beni.

Kýrmýzý güllerden rengini alýp.
Ruh ve bedenime doðruca girip.
Þu koca dünyayý önüme serip.
Þair yapýp söze dil eder beni.

Ela bakýþlarý yürek yaktýkça.
Bakýþlarýna da sevgi kattýkça.
Bir musiki olup içe aktýkça.
Týnýlayan saza tel eder beni.

Ulvi bir sevgiyle bakarým ona.
Seviyorum derim onu sorana.
Asla katlanamam onsuzluðuna.
Yokluðu zulümdür del eder beni.

Karýþsýn isterim gizli saklýma.
Hep beni sorarak varsýn farkýma.
Çok þey öðretir de koyar aklýma.
Bilmediklerimden bil eder beni.

Þu yüreðim ondan ferman almýþtýr.
Özlemi göz yaþý olup dolmuþtur.
Zayi Ozan onu ne çok sevmiþtir.
Kurumuþ çöllere sel eder beni.

Ýlhan ATEÞ - (Zayi Ozan)
Ankara, 12/12/2016 Pazartesi
Yayýn : 14/12/2016 Çarþamba
www.edebiyatdefteri.com/siir/1065337/

Sosyal Medyada Paylaşın: