DENMİYOR İŞTE

Haramý helâli iç içe kattým,
Þeytanýn iþine þer diyemedim.
Yokluk pazarýnda varlýðý sattým,
Hiç olmazsa hiçlik, ver diyemedim.

Kurt ile kuzuyu güttüm yan yana,
Düþmanýmla dostluk kurdum can cana,
Þefkatle yaklaþtým cümle hayvana,
Canýma kast edip, yer diyemedim.

Gönül baðý kurdum dipsiz kuyuyla,
Ýçini doldurdum sevgi suyuyla,
Altýncý hissimle,þu beþ duyuyla,
Kimseye halimi, gör diyemedim.

Aþk geldi,önüne baþýmý koydum,
Zevkýn urganýyla nefsimi boðdum,
Uðrunda öldük çe yeniden doðdum,
Kendime bir türlü er diyemedim.

Her zerre vuslatta hepside aþýk,
Ne merkezden uzak,ne özden kaçýk,
Aslýnda sýr deðil,her þey apaçýk,
Bakýp görmeyene kör diyemedim.

Yaralý yârinden merhem süründü,
Dertleri mahvoldu devâ büründü,
Nihayet yollarýn sonu göründü,
Âzad’lý canýma hür diyemedim.
Sosyal Medyada Paylaşın: