BEYAZ BÝR KEFEN GÝYER SENSÝZ BU HAYAT Gökyüzünün en derin yerinde, bakýþlarým karla dalar, kaybolurum.. Gece mavisi, dönerken beyaz bir geceye, umutlarým yorgun nefesim kesilir.. Ýçime kývýrýp attýðým, her müsveddenin, yüreðimde bir hikâyesi var.. Irmak olur duygularým, akar sayfalara, gözlerimden bakarsan, yaðmurun olurum.. Ruhumun, sen diye haykýrdýðý an, duyup ta, gelmeyiþin ýstýrap olur yakar yüreði.. Sen dolu yüreðimi, söktüðün an, dik yamaçlardan düþer, kaybolur aþkým.. Yokluðunda kendime gelemiyorum, sanki boþluðun bir zindan, çýkamýyorum.. Sensiz günlerim kapkara, her yaným görünmez, beyaz bir kefen giyer, sensiz bu hayat.. Ýsmail KARABELEN_13.12.2016_16:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail KARABELEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.