BENDE SUSACAĞIM

gün geldi artýk
bugün kavuþma günümüz
ama neden böylesin
sus’malar takýlmýþ dilinin ucuna

hani bana bugün yeniden
aþkýný ilan edecektin ya
bende en güzel elbisemi giyip
sade bir þekilde çiçek yerine
umut taktým saçlarýma
bekledim seni mutlulukla

gözlerindeki esrarý çözemiyorum
bakýþlarýn kanat takmýþ uçuyor adeta
tanýdýk hüzünler akýyor gözlerinden
taþlarda patlayan dalgalar gibisin

susma ne olur ben her gecenin ayazýnda
seninle kurdum düþlerimi

þimdi baðrýmý delen rüzgarlar esiyor
bir yýðýn acýyý kalbime yükleyerek
neden böylesin söyle

unuttun mu yoksa
el ele sulara devirdiðimiz gökleri
pembeye boyadýðýmýz hayallerimizi
sularda yankýlanan gülücüklerimizi
bir kibrit çöpüyle yaktýðýmýz hasretimizi

ben sensizliðin kanatlarýný kýrýp
senli düþler giydirdim gecelerime

acýyla yeþeren her günü kestim kökünden
güneþi boðazlayan kaç buluta yalvardým
çiçeklenen yýldýzlarý avuçladým

ben ateþi yalnýz sende gördüm
senden yanmayý sevdim
yüreðime ilk düþtüðünde
sana baðlanmayý sevdim

kaç yýlýn þafaðýný kýrdým senin için
kaç martýnýn kanadýna yazdým ismini
kaç kere kumsallara çizdim resmini

þimdi susuyorsun öylemi
þimdi sensizliðe seslenip
bende susacaðým senin gibi
sen konuþana dek

Sabahat Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: