Ki ben ölemedim mevsim yine gözlerin
Gözlerin, gidiþin resmi yani sonbahar,
Oysa...
Oysa ne çok severdim çocuk telaþlý gözlerinde gecelerce büyümeyi
Ne çok severdim uçurtmalar uçurmayý özgürlük kokarken avuçlarýnda
Avuçlarýn yüreðimin oyun bahçesi, ne çok severdim kokunda nefes almayý,
Sen diye diye ninniler eþliðinde gök bildiðim yüzünde.
Gök yüzü olmayý...
Sen þimdi yine çok gör bana
Yine çok gör, koþmayý teninin sýcaklýðýnda
Dudaklarýnda yudumlamayý hayatý,
Ve sonra...
Yani bir aralýk günü gecesinin herhangi bir vaktinde
Her hangi bir anýnda tutunurken sevdaya parmak uçlarým
Yine ve yeniden kýrýlýrken aynalarý retinasýnýn gözlerimin
Sen yine çok gör bana sende çocuk olmayý...
Yeniden yürütülebilen filmler gibi
Biz de hep yeniden baþlasak, sona gelmeden
Hep yeniden...
Sonra hiç bir serçe aðlamaz eþinin baþucunda son nefesinde
olmazsan,
Ve bilindik þairler vazgeçer sevmeyi martýlarý
En çok Ýstanbul eski Ýstanbul olmaz örneðin
Ben eski ben olmam,
Sen sevdiðim kadýn; hiç olmazsýn
Ben olmasam...
Sonra þiirler olmaz
Kalemlerin bir anlamý olmaz vesselam,
Ve kelimeler iþlevini kaybeder
Kör dilsiz kalýr yüreðimin abecesi
Ve aslýnda amaçsýz kalýr sen olmazsan tüm alfabem...
Duy ey ey en ulaþýlmazým
Nazenin sözlerinden bir bukle yolla
Þöyle ç’ay kokusunda
Bahar kokan parmaklarýndan
Bir cümle yaz bana
Sana söz iki elim kanda olsa geleceðim
Sen yeter ki ’’Gel’’de...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.