ÇOK YORULDUM HAYAT GELME ÜZERİME
Deryada oturdu gemim karaya
Yaþarken girdim ben o mezara
Þeker dedi tabipler bana
Çok uðraþdým hayat çekemem gayri
Kainat üzerinde benimi buldun
Öðrenince saçýmý baþýmý yoldum
Kimsesiz yaþardým garip bir kuldum
Çok uðraþdýn hayat gelme üstüme
Beni alýnca doyarmý karnýn
Temmuzda üþüdü yanan bu baðrým
Sormaz oldu eþim unuttu evladým
Çok yoruldum hayat gelme üstüme
Yýllar oldu evlat saðmýyým bilmez
Dostum dediðim selamda vermez
Yýllardýr aðlarým göz yaþým dinmez
Çok yoruldum hayat gelme üstüme
Tenim sýzýlýyor hep pare pare
Þeker dediler aradým çare
Tutmuyor dizlerim gitsem o yare
Çok yoruldum hayat gelme üstüme
Yürümek isterim yokdur dermaným
Sürünen yýlandan çare umarým
Bilmem kime oldu benim zararým
Çok yoruldum hayat gelne üstüme
þaair: Kamil KARAAÐAÇ : 11-12-2016 - 216
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.