ÖLÜM DENİZİ - GÖÇMENLERE

Akþam fenerler yanar sahilinde
Gece yürekler…
Bir hayat umudu dönerken hayallerde
Oluk oluk çaresizlik akar suratlardan
Ve sulara karýþan parçalanmýþ hayatlar
Geçmiþi siyaha boyar bütün renkler
Kim daðýttý koca yurdu
Kim bu kadar aç kim kudurdu?
Ýnsan susamýþ insan kanýna
Her tarafta savaþ, katliam, ölümler…
Deniz mi yansýn insanlýðýn haline?
Almýþ baþýný gidiyor zulümler
Küçük çocuklar çaresizliðin kollarýnda ne yapar?
Ne ocaklar sönüyor gökyüzünde
Oysa ak güvencinler kirli gökleri dolduramaz
Feryatlar yýrtýyor geceyi
Feryatlar dolduruyor ölüm makinesi tekneleri
Tüm dünya buz tutmuþ
Görmüyor solup giden çiçekleri
Onlar ki daha çok küçükler
Bedenleri doldurmaz koca mezarlarý
Duyun gariplerin sesini
Akdeniz kara bahtlý deniz
Kan kýrmýzý olmuþ suratýn
Zorsun, geçilmezsin
Sanki kardeþi olmuþsun sýrat’ýn
Baðrýnda ölümlerin lekesi var
Bir damla su olsan içilmezsin
En çok çocuklara darsýn
Kundak kundak çiçekler gelir kucaðýna
Lakin gün gün solan çiçekler
Çiçekler denizde açmaz
Çiçekler baharda açar
Çiçekler talan olmuþ
Adým adým zulümden kaçar
Çiçekler mezarda yatmaz
Ölüme sürmeyin çocuklarý

09.12.2016

Sosyal Medyada Paylaşın: