Yakar Kül Eder Beni

Þikayetim var Rabbim, senden gafil bakýþtan.
Seni sorup dururum, ilmik ilmik nakýþtan.
Ne yazdan haberim var, ne borandan ne kýþtan.
Mecnu-i hudayým ben, kýskanýr mecnun beni.

Terk ettim kil-u kali, dilim dönmez kelama.
Hep hasretlik çekerim, gönülden bir selama.
Dört yaným hain dolu, koþuyorum belama.
Her iþte zarar ettim, kazanç unuttu beni.

Bu nasýl bir dünyaymýþ, kahýr ve belasý çok.
Sanki maskeli balo, samimi bir sima yok.
Yiðitliðe metliðe, cümle halkýn karný tok.
Bu manzara her daim, kalbimden vurur beni.

Çakallar caka satar, aslan sinmiþ korkudan,
Ýtibar namerdindir, mert kovulur yurdundan,
Gören göz yaþ döküyor, yürek çatlar kahrýndan.
Bu ne mensuh sahnedir, yakar kül eder beni.

Necdet EREM

Sosyal Medyada Paylaşın: