S e v d a l ý- y ý m
Delice; inan ki delicesine
Gül bakýþlý o’ yare
Çok sevmekten; olsam da ben divane
Aþkýn ateþiyle yansamda hare hare
Limelense ciðerim pare pare
Özlemekten perde inse gözüme
Düþsem çöllere mecnun gibi
Olsam da aþkýndan deli çýlgýn avare
Olmayalým
Biz; Ferhat’la Þirin gibi
Aþkýmýza kýymasýnlar geçirmesinler ele
Ölümle bile ayýramasýnlar bizi
Düþmeyelim yapayalnýz çöllere
Leyla’sýz Mecnun misali
Aslýy’la Kerem
Aþkýndan yanýp küle dönerken
Biz doðalým o aþkýn küllerinden
Þiir’lerimizin içinde bitimsiz
Yarýna kalmadan þimdi
Biz saðken yaþasýn aþkýmýz efsanesini
Dünya bizde görecek candan sevmeyi
Ben sende yaþadým cennetlik sevilmeyi
Ruhunu, ruhum; kalbini, kalbim bilmeyi
Sevmek ne demek herkes bilemez
Herkes sever de bizim gibi sevemez
Kalp gözü açýk olmayan gerçeði göremez
Aþkýn gizemine aþkýn sýrrýna herkes eremez
Sarmaþýk güllerimiz mavi ve beyaz
Seven yürek üþümez zemheride vursada ayaz
Alah’ým seveni sevilenin kaderine yaz
Vuslat olsun sevenlere onlar ayrý duramaz
Gözleri sevdayla bakan o’ yare
Ömrünce çaresizlik verme
Fýrsatlar bahþet...
Ýmkansýzlýklarý yoluna serme
Aç kapalý kapýlarýný setleri germe
Kuþ olup uçmak ister kanadýný kýrma
Seven yürekleri kavuþtur
Dertlerini tümden savuþtur
Gözlerini, ellerini, kalblerini bedenlerini
Ölümsüz Ruhlarýný CENNET’in de buluþtur
Aþkka aþýk yürekleri sonsuz aþkka ulaþtýr
N’olur Allah’ým; Mahþer de bile ayrýlýk verme....
9 Aralýk 2016
Mlk