ELİF
Elif’imi üþütme Ankara,
Ben düþerim sokaklara,
Aldýrmam hiç yasaklara,
Gençliðimi Elif’im süsledi ya.
Elif;in elleri sýcaktý,
Küçük kalbi pýr pýr ederdi,
Tüm sýcaklýðýyla sarardý,
Onlarcasý gelip geçti;Elif unutulmuyor ya
Þimdi ne yapar uzaklarda,
Beni yalnýz býrakma tuzaklarda,
Soðuk mevsim,ayazlarda
Unutamam; gönlümü ýsýttý ya...
Ankara’lýydý Elif’di adý,
Uzun boyluydu,güzeldi,
Baldan tatlý ,benim için özeldi,
Gençlik parkýný güzelleþtirdi ya...
Þekerler kýskanýrdý,
Kuðu gibi süzülürdü,
O olmasa Kýzýlay üzülürdü,
Ne yaparsýn dayýsýndan korktu ya...
Elif bir manken gibiydi,
Gönlümün prensesiydi,
Melekler onun bir eþiydi,
Elif ismi bende;Onun için kutsal ya
Elif Bent deresinde oturur,
Gönlümü olmazlara götürür,
Hep zulmünü artýrýr,
Beni hasretlerde býraktý ya...
Elif ben sevdayý senden öðrendim,
Lal’dým ,senin güzelliðinle dillendim,
Taþ kalpliydim ,tatlý dilinde çözüldüm,
Unutulmaz Elif’ÝM;Beni ateþlerde yaktý ya
Elif’im Ankara’nýn süsü,
Karý,beyaz örtüsü,
Hiç bitmez bende Elif türküsü,
Üzerimi sevgisiyle kapladý ya...
Elif’im yine gülüþelim,
Bir kahve içip;dertleþelim,
Gel ne olur;Bu zor hayatta paslaþalým
Unutulmaz Elif’im;Ýçimde çiçek olup açtý ya
Aldýðým nefesi ona borçluyum,
Sevgi de azýlý suçluyum,
Haþa o güzelin kuluyum,
Beni yeniden dünyaya getirdi ya.
............ ’ Elif uzun zaman önce Ankara da okurken tanýþtýðým nadir güzel insanlardandý...’
Sevginin,aþkýn yakýþmadýðý bir insan görmedim...’Býrakalým dünyada aþk modasý hüküm sürsün.’’
Ben seni seviyorum;sen beni sevmek zorunda deðilsin...
Doðallýktan uzaklaþan;insanlýktan da uzaklaþýr’’’Bu kiþinin kendisine en büyük ayýbý olarak yeter.’’’’
Iþýðýnýz güzel olunca;en güzel renge dönüþüyor,,,
Mavi;renklerin derinliði mi...
Eskiden insanlara kýzardým;þimdi bakýyorum da her birinin baþka bir derdi var...
Kötü insanlar;iyi olan insanlarýn deðerini artýrýr’Az olanlar deðerlidir,þimdi iyi insanlarýn az bulunmasý gibi’
Renklerin güzelliðinin farkýna vardýðýmýz zaman;Ýnsanýn güzelliðinin farkýna da varmýþ olacaðýz...
Ýnandýklarýmýz farklý olabilir;gönüllerimiz bir olsun.
Býrak sen konuþmayý;ben seni mimiklerinden de çözerim.
Siyah’tan nefret ediyorum;silahtan nefret ettiðim kadar...
Gönlü kötü insan;azýlý suçludur.
Hoþgörünüz azsa; gönül dünyanýz küçücüktür.
Olduðumuz gibi görünmek;bizi doðal ve büyük yapar,olmadýðýmýz gibi görünmekse;alçaltýr,iki yüzlü yapar
Ýyi insana ne denir ki...
Gök kuþaðý gibi rengarenk insanlar istiyorum,öyle insanlarý çok seviyorum...
Ýnsan hayatta baþarýlý olacaksa;kedi gibi çevik olmalýdýr.
Ýnsan ýþýk gibi olabilirse ; her noktaya ulaþýr,her karanlýðý bitirir.
Hiç bir þey ;düþünmeden yapýlamaz...
Kadýn;Tanrýnýn biz erkeklere hediye ettiði elmaslardýr
o8 aralýk 2o16
Mersin saat;o8.55
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.