SEN YOKSAN BENDE YOKUM

SEN YOKSAN BENDE YOKUM
Bir hiç uðruna, sevgimi gömdüm bir çukura, örttüm anýlarýmý üzerine..
Yüreðimi söktüm, bir taþ koydum göðsüme, sen gittikten sonra..
Akmýyor artýk duygularým, kurudu silindi gözlerimde hayallerim..
Hayattan söktüm kendimi, nefesim sustu sen gittikten sonra…
Tenime dokunuþ nöbetlerinde, hummalý bir sevda filizlendi aþkta..
Yollarým karanlýk ve engelli bir cezadýr batýyor ruhuma..
Görmüyorum bakýþlarýný, bedenimde yanan bir aþk var..
Bir çöl misali, nehirlerde kuruyorum, sen gittikten sonra…
Güneþin sýcaðýnda, dudaklarým yanýyor, gel merhemim ol..
Reçetem gibisin, durma gel yanýma, nefesim ol hayata..
Bir vaha görüyorum, kuþlar ötsün içinde, berrak bir nehir arýyorum..
Sen varsan, hayat tutuyor ellerimden, çünkü sensin benim hayatým..
Ýçimdeki sevgime, yüreðin dokunsun, ellerin tutsun ki býrakmasýn tenimi..
Benim hayat köklerime, bakýþlarýnla can suyu serp can ol yüreðimde..
Ben seninle varým bu aþkta, sen yoksan bende yokum, bu hayatta…
Ýsmail KARABELEN_30.08.2013
Sosyal Medyada Paylaşın: