VARIM

Onun aþký ile gündüz gecem de,
Sarmayan Veysel’ce yanmaya varým.
Hissettiðim duygu seli hecemde.
Durmayan Ömer’ce kanmaya varým.

Ne çýkar, her gören yüzünü dönse.
Ýþ bilen yokuþtan düzüne inse.
Bana kazýk atan enayi sansa.
Sormayan Osman’ca sunmaya varým.

Gafletinden bir an hataya düþen,
Uykudan uyanýp geriye koþan,
Kýrk yýl daðdan odun taþýyýp, piþen,
Kýrmayan Yunus’ça donmaya varým.

Yedi yaþýnda bir garip can iken,
Altmýþ altý sene gözyaþý döken,
Eline verilmiþ gül diye diken,
Görmeyen Veysel’ce banmaya varým.

Tüm firavunlarýn gücü yetmemiþ.
Allah’a umudu artmýþ, bitmemiþ.
Hýzýr’a sormadan yola gitmemiþ.
Vurmayan Musa’ca inmeye varým.

Kýz doðduðu için her gün horlanan,
Allah’ýn lütfüyle güzel arlanan,
Yaþ hurma dökecek, kütük ýrlanan,
Dermeyen Meryem’ce anmaya varým.

Hýzýr Paþalarým ateþi yaksýn.
Cellâdým urganý boynuma taksýn.
Keyifli seyredip, halime baksýn.
Germeyen Pir’imce dönmeye varým.

Dostlarda anýlan isimle kalmak.
Önemli olaný imaný bulmak!
Dursunî isterdi, yerinde olmak.
Yormayan Ali’ce binmeye varým.

Dursun Yeþil - 2008

Sosyal Medyada Paylaşın: