Sen aþksýz hayatta aheste ilerlerken, ben sürüklenirim gamzelerinin rýhtýmýna, deniz feneri gibi ýþýk saçarken gözlerim kamaþýr nasýl yanaþacaðým gamzelerinin limanýna. Yýllarým geçti ardýnda yürürken, üzüldün mü bir kere göz yaþlarýma? Veda istemedim ki sarýlalým istedim sonsuzluðumuza, git diyemem sana, þayet gidersen git gideceðin yere ancak; elimdeki umutlarým sen giderken kaybolur sanma, aþkýn gibi bir bir dönüþecek okyanusa-ummana.
Boðulsam, batsam sensizliðine, ben yine, her saniye, gamzelerle, senleyim. Sen git, Ben yine gamzelerle, sözlerinle, gözlerinle kalýrým unutma!..