Bilemez ki ne malum gönül çeke cereme! Belki daðýlýr gece ay doðar pencereme Gelip yârin kanadý sýkýþýr cendereme Sevgisi yüreðime süzülüp de can bulsa Bir sevda ki yazýlmaz deniz mürekkep olsa
Ayaðým kayýp bazen düþerek tekliyorum Kýrmayýp ümidimi sabýrla bekliyorum Doðan her yeni güne bir ümit ekliyorum Gün dönse, güneþ batsa, geçen güne kýyasla Denilir ya sabaha bismillah ile baþla
Yolumu kesip duran iblisi taþlayarak Dönüp sonra nefsime bir güzel haþlayarak Dün hiç olmamýþ gibi yeniden baþlayarak Gafleti boðuyorum arýnarak sil baþtan; Bismillah’ ý çekerek vakti kurduðum aþktan
Engeller sýralanýp vermediðinde aman Kendimden ümidimi kestiðim oldu tamam Ama yârden ümidi kesmedim hiçbir zaman Düþmeye ramak kalsa ümitsizlik aðýna Bir damla bal damlatýr gönlümün damaðýna
Böyle yâre can feda bir deðil bini feda Þahididir toprakta milyonlarca þüheda Çok mudur el açýp da uðrunda olmak geda? Þu ömrü sanýlmasýn boþ ümitle tükettim Gönlümün sarayýný ben o yâre terk ettim
Oturup dalda bülbül Hâk Hâk diye ötüyor Ötüþüyle içerim eriyip de bitiyor Hasretiyle kaynayýp dumanýyla tütüyor Ne boþ bir hülyadýr bu ne sadece bir duygu Gönüllere yer eden þiddetli sevdadýr bu
Ýstemeyi veren O! Ýsteyene veren O! Kullarýnýn halini gözeten O, gören O! Vakitleri vuslata ayarlayýp kuran O! Varsýn bizim gül þehri okuyup dursun gazel Þaný yüce Allah’ým neylerse eyler güzel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.