Şinto’ya mektuplar-1

Bak gülümsedin!


Ellerini bir kâðýt gibi buruþturup
Derinlere inmek ne zordu/
Ne kolaydý beni harcamak
Altýma kurulmuþ idam sehpasýný
Yerle yeksan etmek ne kolay/


Bir serçe ölüsüne þiir yazdým ben
Bin yarayý söküklerim
Boþ kalplere/


Yelkenleri fora yüreðimin duldalarýna
Þile bezi gerdi kadýnlar/
Kanatlarýma pansuman
O derin izlerinizden
Sizler çoðalmadýnýz
Ben azaldým kabuðumda


Sözüm eridi
Yüzü estetik maskelerde
Geri dur dedi biri;
Kapý ardýnda deðerin artsýn
Onur bayraklarý dikildi þiirlerime
Dili mayasýl sözcüklerde/


Ve can:
Bir ayracýn ucunda
Sarý dallarýný astý yapraklar
Kýrmýzý mandal izlerine/


Dedim ya;
Bitirmiþ bazý kalpler
Sözlerimden beni/
Kýskanç bir ömrün
Hezeyanýnda…


Oysa azalmam ben
Tellerime þiir deðer
Bir kitabýn alazýndan
Beslenir damarlarým


Þinto’ya mektup tellerim
Kýrýk buhurdan semaverden


Yâre varsýn
Demlerim…

son zamanlarda yazdýðým birkaç þiirim ve bu þirimin üçüncü þahýslarla ilgisi yoktur tamamýyla o anki ruh haliyle yazýlmýþtýr,üstüne alýnan arkadaþlarým varsa özür dilerim amacým kimseyi üzmek ve kýrmak deðildir...


Sosyal Medyada Paylaşın: