Sen emsalsiz dünyanda
Kendi kalabalýðýnda konuþurken,
Ben yalnýzlýðýmda çok þey düþünüp
Avaz avaz suskunluklarýmla
Avunurum.
Çaresizliðimin dehlizlerinde
Kaybolurum.
Bir kayboluþ hikâyesidir ömrüm
Bir varoluþ mücadelesidir nefes alýþým
Sen bu hikâyenin baþ kahramaný
Adýmlarýmda yanýmda dur/a/mayan
Ýyiyi kötüyü görmeme sebep olan
Varlýðýnla deðil yokluðunla büyüdüðüm
Açlýklarýmla doyup
Yokluðunda gülmeyi öðrendiðim
Sensizliðimde
Ýçimde sevi gülleri büyüttüðüm
Ah gönül kuþum
Ah ömür yokuþum
Beni böyle biçare
Beni böyle öksüz býrakan/ým...
Söyle
Söylesene!
Ben
Öksüz
Kimsesiz
Bu koca dünyaya
Nasýl kafa tutayým!
Nasýl konuþayým
Sus/tum...
.
[NazanK.Sarýkaya]