Yamalý bir battaniyem vardý Annem nasýr tutmuþ elleriyle Beni sýmsýký sarardý Aðlardý annem gardaþ aðlardý Belki çaresizliðine Belkide yoksulluða yanardý Benim hiç bayramlýklarým olmadý gardaþ Sabah erken kalkar babamýn yoluna bakardým Kapý zili çaldýðýnda çýlgýnlar gibi koþardým Boynunu bükerdi babam Kocaman dev gibi bir adam Aðlardý gardaþ aðlardý Zaman su gibiydi sanki Günler aylar ve yýllar eridi gitti Biz büyüdük gardaþ büyüdük Anamý babamý kara topraða gömdük Çok þükür halýmýz vaktýmýz yerinde Çocukluðum aklýma geldikçe Aðlarým gardaþ aðlarým Ne zenginlikte vardýr gözümüz Nede yalan söyler özümüz Gerekirse namusumuz þerefimiz için ölürüz Buda sana son sözümüz gardaþ Son sözümüz.
Servet Konaçoðlu
NE HARAMA DEÐDÝ ELÝMÝZ NEDE KÜFÜR SÖYLEDÝ DÝLÝMÝZ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
servet konaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.