Neden ?
Soður mu? Üþüyen bir kalp misali, uzak kalýnca insan?
Soðurmuþ öðrendim, kalpte azar azar yaprak gibiymiþ hazan...
Anlamýþtým. Uzak kaldýn bilerek, unutturmakmýþ sanki derdi.
Söyleseydin içindekini, vursaydýn açýða, sana kim ne derdi?
Gözünden düþen her bir damla, kalbime vuran bir sýzýndýr
Çiçeksiz bir kalpte olsan, içimde; yine sensin diyen, yazýmdýr
Belki de insanlar arasýnda örülü, psikolojik duvarlar var
Belki de benim duygularýmda, sana ulaþamadýðým haller var
Þimdi sen sessiz bir gemi gibi yol alýyorsun ya kendi halinle
Þaþtý pusulam, yalnýzým, sen gideli, konuþuyorum kendimle
Þöyle sessizce kalsaydýk ve konuþsaydý ruhlarýmýz, anlasaydý halden
Sorsaydýk kendimize: “insanlar niçin birbirini anlamaktan uzak kalýr, neden?”
Ah ! bir gemi misali yol alsam kendi içimde gitsem gönül
Ve.. sade fýsýldasaydý rüzgarlar hiç konuþmadan bir ömür
yusuf erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.