YOLA ÇAĞIRI

Eðile büðüle yol daða varanda
Cýlgalarda delirme, düþüp de yangýnlara
Çýlgalar ýþmar eden gülümseme dudaðý
Yokuþlar sende gizli, içine eðil anla,
Serin göðse sarýlýrsýn, iniþlerde zamanla.

Omuzlarýn, dizlerin baþlarsa titremeye
Bil ki seccadeden ýþýk koparmýþ alnýn
Doruklar ýþýk emer, baþlarken beklemeye
Diklenen tozlu yolda acýsý var çalýnýn
Hüznüne gark olursun suskun söðüt dalýnýn…

Mavi bir karanlýktýr uçurum aðýzlarý
En ince kýlcal köke dayanamaz kayalar
Doldur boþluðunu Yusufça düþ kuyuya
Gül tomuru gözlerin gizlensin son uykuya.
Sis düþsün zirvelere, kefen beyaz unutma…

Tak heybeyi omzuna, “Bizim Yunus ol”, gel!
Gün ýþýmadan davran gayri yiðidim.
Yolu giyin sýrtýna, yol aç yol üstüne, yeni yol
Belle ki, sanadýr bu son öðüdüm :

Tut nefsini, yakapaça atýver
Kalp gözüyle kâinata bakýver
Hakk’a yönel sular gibi akýver
Sarsýn seni var oluþun duygusu
Tapduðu’dur Yunus yapan Yunus’u.

Yücelere ihlâs ile baðlasýn
Yüreciðin yansýn, yunsun aðlasýn
Can gözünde gök ýrmaklar çaðlasýn
Kýrma sakýn gönül denen fânusu,
Tapduðu’dur Yunus yapan Yunus’u

Çaðlayanlar okyanusa akýyor
Bütün yollar ayný yere çýkýyor
Hele düþün þimþek neden çakýyor?
Yastýðýnda kanaryanýn uykusu
Tapduðu’dur Yunus yapan Yunus’u

Kaldýr yerden yükseklerden düþeni
Ey Ceylan’ým, “Sen seni bil, sen seni”!
Kumrular, gecede ninni söyler dinlersin
Ninniler, gölgelenmiþ çürümeyen duru su
Tapduðu’dur Yunus yapan Yunus’u


Mustafa CEYLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: