Vicdansız

inceden baþlýyorum satýrlarýma
tükendim bittim bu hayat yolunda
derman olmuyor hiç kimse kanayan yaraya
sensizlik yine ayazýyla vuruyor sokaðýma

parçalýyor beni hasretin
külümü savuruyor uzak diyarlara
aklým almýyor bu sessiz sedasýz gidiþlerini
seni seviyorum diyipte sevmemelerini
dilimde gönlümde bi sen vardýn
sende yok oluyorsun iþte

tutunacak bir dalým kalmadý inan
bir tutunduðum gözlerindi
gözlerinde eskisi gibi bakmýyor ki bana
kar yaðdýrýyor sevdan haziranýn ortasýnda
oysa güneþ doðdursun sevdan istemiþtim aralýðýn ayazýnda
çiçekler açsýn istemiþtim gönlümün baðýnda
sen açan çiçeðimi soldurdun her defasýnda

senin þehrin kalabalýk olabilir
yalnýz kalmayabilirsin
ama sende mahkum kalacaksýn yalnýzlýðýna
iþte o zaman anlýyacaksýn hayatýn gerçeklerini
ve ozaman düþüneceksin
beynin aklýnla bir olmayacak
duygularýna duyu veren organlarýn
yetersiz kalacak
sen sana kalacaksýn vicdansýz
vicdanýn bile terk edecek seni

sonra bir çýkýþ yolu arayacaksýn
her buldum dediðinde yanýlacaksýn
kime boyun eðersen kuracak bir tuzak
dost dediðin bile seni sýrtýndan vuracak
ve sonra sende yazacaksýn benim gibi
sesini duyurmak için deðil içini dökmek için
çizecek karalýyacak yýrtacaksýn dolu dolu satýrlarý

sen yaþa hayatýný þimdi toz pempe þekilde
merak etme beným odama uðrayan yalnýzlýk
senin þehrini saracak günün birinde
of demeye engel olacak gururun
beceremiyeceksin yalnýzlýðý bile ...
Sosyal Medyada Paylaşın: