Ey, gökleri salkým saçak saran bulutlar,
Gri gözleriyle aðlayan yaðmur,
Yüreðim yanýyor, ne olursun dur!
Nerede, nerede kayan umutlar?
Nedir bunca gaflet, bu nasýl dünya?
Derler çocuklar hep gülmeli güya...
Yüreðimde þimdi tüter alevler,
Sarýyor çatýyý alevden devler...
Binlerce yüreðe düþüyor ateþ,
Yanýyor yürekler, yanýyor evler...
Nereye uzansýn küçücük eller?
Bir yanda alevler, bir yanda seller,
Tutuþtu saçlarý bitti ümitler...
Keþke gümbür gümbür inseydin yaðmur,
Keþke kollarýnla sarsaydýn bulut,
Artýk yüreðimde kalmadý umut...
Gözlerinde söndü yanan ýþýklar,
Acýlar çýldýrmýþ, uzar çýðlýklar,
Pencereden düþüyor bir bir umutlar...
Analarýn yüreði ateþten bir top,
Kýsýlmýþ sesleri sanmayýn suskun,
Þimdi yüreklerde binlerce yangýn,
Þimdi gönüller hep kadere dargýn...
Kalemim kül oldu, dökülüyor is,
Gözlere doluyor acýdan bir sis...
Hangi merhem dindirir bu sancýyý?
Ne ile saralým bunca yarayý?
Defterim yanýyor, sözler ateþten,
Kalemim ateþten, yürek ateþten...
Hâlenur Kor.
30 Kasým 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.