-Hadi Üfleyelim- ... Alaca karanlýkta esnememi bile yarým býrakýp, perdesini heyecanla sýyýrdýðým penceremin önünde baþýmý koluma yaslayýp uzun uzun seyrediyorum aklýma ve yüreðime hükümsüz kalmalarýmý.
Ve, þu sýralar kara bulutlarýn dizi dizi kimliksiz gidiþlerinin arkasýndan kalbimdeki dileklerimi ellerime üfleyerek salýveriyorum sevgilimin diyarýna.
Dönüþünün ise karý/boraný fýrtýnalara dönüþmeden incinmeden/incitmeden olsun istiyorum.
Ve, esen yelin kulaðý okþayan hiç unutamadýðým çok özlediðim o müjdeli sesinde ’’iþte geldim’’ sözünü duymak, diyar diyar çýðýrtkanlarý vekil kýlýp ahaliye kýrk gün kýrk gece konuþulacak aþk hikayesini ilan etmek mutluluðumuza mutluluk katmazmýydý.!?
Þimdi birlikte deneyelim hadi ey sevgili, avuç içlerimize aþkýn nefesini çekip gideceði yere üflemeyi.
Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevil Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.