Sarý dut yapraklarý düþerdi , Kerpiç evin, beton damýna, Ahþap pencerelerden bakardýk, Bir serçenin faka basýþýna, Peþi sýra kovaladý, Çocukluðumuz , gençliðimizi . Ayrýlýk, kýrgýnlýk , yorgunluk bilmedik Yokluk hiç yük olmadý varlýða, Gözyaþý yalnýz akmadý asla, Hem de bu kadar karanlýða, Ne kapalý tutuldu kapýlar , Ne de ardýnda oldu konuþmalar , Ne paraya , Ne de yokluklara, Ne mevsimlere, Ne de günlere Yenik düþtük, Sadece, Çocuk ruhumuza girenlere...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut çiloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.