Giderken býrakmadýn ne adres ne telefon Ýmkân bile çaresiz kalýyordu sevgili Dilimde aþk þarkýmýz kulaðýmda bizim fon Hayalinle birlikte çalýyordu sevgili
Baþlamýþtý içimde bir an dinmeyen yasým Sanki bütün sevgiler oldu gönlüme hasým Kýþý reva görürken hasretle biten Kasým Umut gözyaþlarýmý siliyordu sevgili
El ele dolaþýrken huzur kaplardý beni Bilsen nasýl özledim o kokunu, o teni Ben þakalar ettikçe sen de gülerdin hani Gözlerim anýlara dalýyordu sevgili
Belki sende haklýydýn deðildin bana nasip Ne kadar görsem bile kendime hep münasip Her gece uzaklardan hafif bir rüzgar esip Kokunu yastýðýma salýyordu sevgili