Ayný göðe baktý gözlerimiz
Ayný topraða bastý ayaklarýmýz
Belkide ayný kaldýrýmda
Ardý sýra yürüdük
Bize bizden yakýndýk
Tutmadýn
Tutamadýn elimi
Bakamadýn gözlerime
Bakamadým boðulamadým içinde
Nefesim deðmedi nefesine
Dualar giderken avuçlarýmdan semaya
Yýldýzlar durdu benden önce amine
Gitme dediler gitme
Kal bizimle
Kal bu yerde
Sen kal demedin Ýstanbul
Kal demedin içimde...
Aklýmda sen
Ruhumda gölgen
Kalbimde buruk bir aþk
Sen kal demedin diye
Döndüm geriye
Seni çok sevdiðimi bilirken sen
Yüreðim titrerken üþümüþcesine bedenimde
Sarmadýn sarýlmadýn ýsýtmadýn içimi
Sevindirmedin içimdeki seni
Kal demedin
Gitme demedin Ýstanbul
Kapalý bir havada veda ettim sana
Gözyaþlarým yaðmur gibi yaðdý
Kýsmet deðilmiþ karþýlaþmak
Martýlar senin yerine yolcu etti beni
Oysa biliyorsun
Sensiz gidemeyeceðimi
Gözden kaybolana kadar baktým arkama
Sen gelmesen de duyarým diye sesini....
Kal deseydin kalacaktým inanki
Kal demedin niye?
Niye Ýstanbul....
29 Kasým 2016
Mlk