Bir akþamüzeri.. Grup çökmüþse baþýma, Çizgiler beliriyorsa; yer yer.. Ufukta; Kayboluyorsa kýzýllýðý güneþin, Martýlar uçuþuyorsa baþýmda. Dalýþlar yapýyorlarsa; Zaman zaman. Akþam sefasýna çýkmýþsa sandallar; Buluþacaklar sa yine sevgililer! Beraber olacaklarsa; Sahilde, el ele. Gelecekten konuþurken, Unutacaklar sa; Batýþýný güneþin... Bir günü bitirmek için; Doðudan çok uzaklaþmýþsa güneþ... Sabaha doðacaðýna inanýyorsan! Benden haber getirecekse sana. Ve; El sallýyorsa güneþ, Kaybolurken daðlarýn arkasýndan. Ýzmir’in süliyeti düþmüþse körfeze, Ýþte ben orada sensizim. Beni hatýrla!
17 Ocak 1981 Cumartesi, Saat: 17.50
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüsnü Ekizceli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.