Yaz bitince...
1
Üþütüyor geceler, karanlýk çöktüðünde
sokaklar tamtakýr boþ el ayak çektiðinde
kuþ uçmaz kervan geçmez daðlarýn baþlarýnda
Kýþ çöker yüzünüze yýllanan çizgilerde
hýsým akraba kimse herkes baþka þehirde
habersiz birbirinden cümle alem kendinden
kim aðlar kim sevinir belli deðil alemde
sýr gibi saklanýyor yaþamýn ta içinde
neyimiz var ne yok ki; evvel zaman içinde
kimler dost, kimler düþman bilinmez bir muamma
nereden gelir nereye gidecegiz anne:
elenipte kalburdan ömür teskeresinde
doðru tartar mý mizan kaderini yazanlar
yazýlan kara yazý tam alnýn ortasýnda:
2
canlar bu memlekette bir bardak sudan ucuz
can ölmekten deðil de korkuyor yaþamaktan
unutulmak korkusu benliðe sardýðýnda
korkarým en sonunda ölmekten yapayalnýz
sevmeden sevilmeden güzelliðin geçecek
solupta gideceðiz çiçekler gibi birgün
kapkaranlýk geceler üstümüzü örtecek
kimse çalmaz kapýyý artýk mahþere kadar
karanlýk gecelerde kara yazgýlý toprak
yalan yaþadýðýmýz dünyanýn altý-üstü
kaybolup gideceðiz hepimiz birer birer
kim aðladý kim güldü sürgit kimler yaþadý
Kim çözdü düðümünü bu yaþamak ölümlü
sararýyor yapraklar her yazýn bittiðinde..
3
bahar biter aþk biter solunca menekþeler
yapraklar dökülüyor sonbahar geldiðinde
çörekleniyor hüzün her günün akþamýnda
ruhâ akþam çöküyor her ayrýlýk bir ölüm!
yaþýyor cümle alem her doðum sonrasýnda
sýr alemi þu dünya: sýrlý kap aynasýnda
ayný yolun yolcusu sen ben o her birimiz
aklýmýzda sorular yürüyoruz elele
kim kimin imdadýna koþar ki bu devirde
çullanýyor beynime yüzlercesi endiþe;
ne gelen var ne dönen gittiði meçhûl yoldan
kaynýyor kum gibi tufân yýllarý sorguluyor
adýmlar kýsalýyor yaþlanýnca insanlar
yorgunluðum artýyor almýyor aklým fikrim..
4
görüyorum soluyor yaþlanýyor menekþe
yeþil yaz ekinleri görüp koþar ecele
sonsuz ecel ayazý onu yaman sarsarken
ne afet ne kýtlýklar ne altüst olan mevsim
senin gözlerindedir çakan yaðmur ve þimþek
bildiðim ne varsa da herþeyi unuturum
sen kendinden bilirsin iyi güzel herþeyi
birlikte yaþar gerçek ve güzellik yaþarsa;
koca dünya sahnesi ne oyunlar sunacak;
ayný gök önce okþar, sonra sarsar onlarý.
birlikte yaþar gerçek ve güzellik yaþarsa;
gerçek gibi bir düþle, senin sevgin uðruna.
savaþýrým zamanla sen sürdür varlýðýný
ben can veririm sana uðruna ölürüm ben
5
örter eþsiz yüzünü, anlatsam gözlerini
varlýðýný gizlerde yazarsýn baþtan baþa
sana kalsýn varlýðýn, sürsün bahtiyarlýðýn
sensiz solgun günlerim ömrümün yoksul çaðý
nereden bilirdin ki, gelmez kederin sonu
tüketsem bu uðurda yaþamýn soluðunu
yeryüzünde her yazýn kýsacýktýr süresi
ýþýldar göðün yüzü yaldýz düþer yüzünden;
çok daha cana yakýn çok daha güzelsin sen
sen bir yaz gününün benzetirken sevgini
ergeç yoksun kalacak, her güzel güzellikten
Sende bu ölümsüz yaz bendeki bu sevdadýr
ölmez bu satýrlarda kaldýkça aramýzda
savaþýrým zamanla, sen sürdür varlýðýný..
Nurten Ak Aygen
28/11/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.