nasır

Sen ufack tefecik kal
Zaman uzasýn
sar böyle alnýna þiiri serin
baþýn aðrýmasýn

küçücüktüm çiðit kadar
babamýn alnýndaydý elim
öyle pamuk tarlasý öyle kehribar
kayýp dua sonrasý
sýký iç
ferah salýncak
yeniden bas beni ahlat boynuna

bu saçlar biliyorum uzar zamanla
çay da demlenir
o ellerin var ya
o bayram sabahlarýmýn þeker tadý
aklým bi ona zil çalýyor
bi ona albasýyor yaðmurda
kapýlar kendinden saçýlýyor duvarlara
camlarda týrnaðýmýn gölgesi

sen hep gülümsersin
ben hep arkamý dönüp bakarým
bi yandan ýhlamur kaynar kuzinenin üstünde kan kýrmýzý
patates baskýsý gibi içerlerim kurumadan yüzüme
asarým sonra kokulu ayvanýn yanýnda duvara
bana bak
bana uzak istasyon türküleri söyle
bu ara inanmak istemiyorum ölü olduðuna

ne doldu bana
ben nasýl bi yusuftum da boþalttým aç kuyularýn tokluðunu
gelsin þimdi elin sývazlasýn ömrümü
çay içmek istiyorum
durmadan salýncakta hem de
bu daðdan bu buluta

ben bu þiiri yazarken sen þimdi çok yakýndasýn
kalemim tükeniyor ve kýþ kapýda
bayatlamasýn diye kremalý bisküvinin üzerini kapattým
bi yandan sayfanýn kenarýna sarmaþýk çiziyorum
olur da gelirsen
nasýr tuttun aklýmda





Sosyal Medyada Paylaşın: