Ellinci (50.) Yaş Şiiri

Erdik nihayet ellinci yaþa
Anlamadan gelip geçti ömrüm
Dönüp bakmadým hiç haram aþa
Asla korkutmadý beni ölüm.

Kadirli’de Dünyaya gelmiþim
Baba demeden ana demiþim.
Kucaðýndan da hiç inmemiþim
O oldu hayattaki tek gülüm.

Sadece dokuz sene kalmýþým
Ýlk sevgiyi burada almýþým
Sonra da Kýbrýs’a göçmüþüm
Bir anda silinip gitti dünüm.

Koyun peþinde geçti günlerim,
Elimde tek dostum kitaplarým,
On beþ yaþýmdaydý okul aþkým
Ýlk kez onu, ders baþýnda öptüm.


Lisede hiç olmazdý harçlýðým
Hep cimri derdi arkadaþlarým
Yoktu ki harcayacak kuruþum.
Yoksulluk içinde geçti ömrüm.

Okulda tiyatro tutkum oldu
Vazgeçemediðim aþkým oldu
Salon hep seyircilerle doldu
Alkýþlar içinde geçti günüm.

Fakülte Erzurum’da baþladý
Ýnsanlarý yiðit Dadaþlardý
Kar, kýþ, soðuk hiç eksik olmadý.
Sevgi içinde geçti dört yýlým.

Diplomayý aldým döndüm eve
Durmadým hemen gittim askere
On altý ayda geldi teskere...
Hasretlikle geçti askerliðim.

Baþladý öðretmenlik yýllarý
Her sabah arþýnladým yollarý
Tiyatroda sývadým kollarý
Birçok okulda geçti mesleðim.

Bekledim, otuz beþte evlendim.
Canýma tak etti, Yeter dedim.
Çocuklarým için çok sevindim.
Mutluluk içinde elli dedim.

Tanrýdan dileðim böyle sürsün
Her aileye mutluluk versin
Herkes kendi haline þükretsin
Dualar içinde geçti ömrüm.

Sosyal Medyada Paylaşın: