mektup

bu,sana yazdýðým son satýrlar
bu,sana yazdýðým son mektup olacak..
þimdi’ sana yazdýðým son mektup diyorsun ama,
senin hiç mektubun geçmedi ki elime’,
diyen sesini duyar gibi oldum bir an...
haklýsýn,bu mektuplar senin eline alýp,
ancak,gözlüðünü takýnca
okuyabileceðin mektuplardan deðillerdi...
kaðýdý senin yüreðin,
kalemi benim yüreðim olan,mektuplardý onlar
okumamýþsýn,yada okumuþ ama anlamamýþsýn
bu mektubum da eline geçmeyecek muhtemelen
yani,yine okuyamayacaksýn,yada okusan da anlamayacaksýn
çok fazla önemi de yok artýk zaten bütün bunlarýn..
ama,bu son satýrlarý yazýyorum sana yine de,bütün bunlarý bile bile
çünkü vedasýz ayrýlýklar acýdýr
kalan için’de,giden için’de acýdýr..
beni ancak,arkasýndan uðurlayacak kimsesi olmayan yolcular anlar.
istedim ki sana veda etmeden gitmeyim
istedim ki sen bu acýyý
sen bu üzüntüyü tatma...
sözü fazla uzatmayacaðým
söyleyecek çok fazla sözüm yok
zira,
kýrýlgan cümlelerim var sana dair
söze nerden baþlasam,yarým kalýyor....





































emine rezzan sipahi


Sosyal Medyada Paylaşın: