yetim bir çocuğum ben

yetim bir çocuðum ben sevgilim
düþlerimde hep ellerinden tutuyorum
dizlerinin dibinde bir ömür kalýr gibi
saçlarýnýn her telini koklar gibi
ülkelerce özlüyorum seni
sonra yokluðuna dayanamýyorum sevgilim
yokluðun bir okyanus derinliði bedenimde
ve boðulurcasýna seviyorum seni
yaþamak dersen buna sevgilim
evet yaþýyorum
sensiz karanlýk bir þehrin ortasýnda
güneþin doðuþunu bekler gibiyim
seni severken biraz bencillik yaptým biliyorum
senden baþka kimseyi sevmedim hiç
ve sonrasýndan hep nefret ettim
oysa beni senden baþka herkes sevdi
herkes sarýldý, herkes sahiplendi
ben herkesi sevemedim
seni biraz fazla sevdim hepsi bu
yaþamak bize lanetlenmiþ gibi sanki
sanki biz bu dünyanýn yetim evlatlarýyýz
sanki güneþ bizim için deðil de
kötüleri ýsýtmak için doðuyor sevgilim
ve gün bize hiç aydýnlanmadý
bir tarafýmýz hep karanlýkta kaldý
bir tarafýmýz hep umut içinde
oysa ne çok güneþin doðuþunu izlemiþtim düþlerimizde
birlikte gülüp birlikte aðlamýþtýk
sen gözyaþým oluyordun yanaðýmda
bense içime atýyordum seni
soðuk bir þiire sarýlýr gibi
sonra mý
sonrasý hep üþümek
sanki aþk tanrýçasý erosun oku yüreðime saplanmýþ
ve öyle sýzlýyor ki kalbim
öyle derinden bir sýzý gibi
sanki ölüm yüreðimi kutsal gibi
beni ölüme davet ediyor
bense seni yaþamadan ölmeyi hiç düþünmedim
önce seni yaþamak
sonra sana sarýlmak bir ömür
ölüm biz birbirimize kavuþtuðumuzda
o çoktan yüreðimizden çýkýp gitmiþ olacak sevgilim
bence bizim yüreðimiz bir birimize kavuþmalý
yoksa ikimizde yaþamadan bu sevdayý
bu þehrin karanlýk sokaklarýnda
kaybolup gideceðiz biliyorsun
yetim bir çocuðum ben
yüreðinle sarýlarak ýsýt yüreðimi sevgilim

ibrahim dalkýlýç

25/11/2016
23:10 izmir

Sosyal Medyada Paylaşın: