Makyajlı ölüler
Acým acýsýný doðuruyor sanki içimde
Her gün biraz daha aðýrlaþýyor
Biraz daha katýlaþýyor yüreðim
Gecenin bir vakti
Sabah olmak üzere
Gözyaþlarýmla yalnýzlýðýn resmini çiziyoruz
Silmeye çalýþtýkça yýrtýlan
bir kaderin sayfalarýný birleþtiriyorum
Hikayesi paramparça bir kadýn
Silik çizgilerden kalan anýlara sýðýnýyorum
Delirmek üzere olduðumu hissediyorum
Kafamda susturamadýðým sesler þöleni
Tanrý’m hiçbir þey hatýrlayamýyorum
Bir þeyleri unutmak isterken
Kendimi silmiþim
Altýnda kalmýþým enkazýmýn
Ses bile çýkarmamýþ caný yanarken kalbim
Son hamle öldürücüydü oysa Tanrý’m
Hala yaþýyor olmam haksýzlýk.!
Ýçim dökülüyor anlýyor musunuz
Karanlýk geceden baþka dinleyenim yok
Hergün biraz ölerek intihar ediyorum
Yok oluþumu perdeliyorum
Lütfen kimse açmasýn derin muhabbetleri
Ýçeriye Güneþ girsin diye
Tozu alýnmaz artýk kaderimin
Parlamaz gözlerim bir daha
Bir çift balona havalara uçmuyor artýk yüreðim
Ben aðustosun son günü zaten ölmüþtüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.