NEYLERİZ

Aþkýmýz ezeldir, sevdamýz bakir,
Elden ele gezen dulu neyleriz.
Hakir olan bizi görse de hakir,
Kullara kul olmuþ kulu neyleriz.

Biz kÝ hiçlik dedik, bilmedi hiçler,
Öz oðul vermedi veledi piçler,
Her yaný bozulmuþ, kokuþmuþ içler,
Dýþlarý süslenmiþ çulu neyleriz.

Doðrusu yay olsa da, eðrisi oksa,
Kalleþçe vurmanýn hedefi çoksa,
Âþýðýn maþuka mektubu yoksa
Boþ zarfýn üstünde pulu neyleriz.

Hayaller gerçeðe olurken gebe,
Elbette muhtaçtýr sebep sebebe,
Açlýk çekiyorken edep edebe,
Muhannet sofrasý sulu neyleriz.

Teselli verirken ulu ebter’e,
Yaratan kendince yazmýþ deftere,
Her yolcu muhtaçtýr illa rehbere,
Menzili þaþýrtan yolu neyleriz.

Hangi el üstünde ellerin eli,
Akýllýsý sarhoþ, sarhoþu deli,
Deryaya akarken þu insan seli,
Dereyi, çaylarý, gölü neyleriz.

Besili ayakta, yaralý düþkün,
Kim bilir ki kimler kimlerden üstün,
Lale boyun eðmiþ, karanfil küskün,
Kokusu olmayan gülü neyleriz.

27.11.2016…Mustafa Yaralý







Sosyal Medyada Paylaşın: