rüzgarý kesik bir sokak þekeridir istanbulun içmekle bitmeyen bir kahve eski boðaz yolu gri þehir parlar ve caddeler insan diz boyu ‘nefes alan tek þehir’ hiç yolunda deðil uyku metalin hýncýna gerek yok yumruk bile salar korku selam vermek haram ama yakýn toprak bize dolu durmuyor yol bitmiyor kaldýrýmlar toz dinmiyor istedim bende nefesi olsam bensiz istanbulun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydaki Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.