GÖNLÜME
GÖNLÜME
Coþkun sular gibi çaðlama gönül
Özünü ateþte daðlama gönül
Býrak düþmanlarýn karalar giysin
Yeter sen karalar baðlama gönül.
Ömrün tükeniyor zalim gurbette
Uykularýn gelmez, halâ nöbette
Bir gün güleceksin sen de elbette
Gözyaþýna yazýk aðlama gönül.
Bir su gibi akýp gitti yýllarýn
Çýð mý düþtü geçit vermez yollarýn
Tek tek kurudu hep açmýþ dallarýn
Kýþýný baharda eðleme gönül.
Unutma her derdi gösteren Hak’týr
Bu fani dünyada dertsiz kul yoktur
Günah daðlar boyu, cezasý çoktur
Asi olup isyan eyleme gönül.
Düþmanýn çok imiþ, þaþarsýn böyle!
Her niyazýn el aç Mevla’ya söyle
Bir kuru ekmeðe þükürler eyle
Katýðým yok diye söyleme gönül.
Bu yol nerden gelip nereye gider?!
Hem uzun hem kýsa nerede biter?!
Ömür bir saniye! bir anda yiter.
Aldanýp boþ yere aylama gönül.
Koparýrlar bir gün sevdiklerinden
Karþýlýk bekleme övdüklerinden
Ýbret al kendine gördüklerinden
Kimseyi incitip paylama gönül.
Gülþen’im, tek varým Yüce Mevla’dýr
O’ndan gelen her þey elbet evladýr.
Þeytanýn gururu, iþi av’ladýr
Sen sen ol tuzaðý boylama gönül!
Miyaser GÜLÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.