YOKLUĞU VARDA ARAMAK (190)
YOKLUÐU VARDA ARAMAK (190)
Uzun görünse de çok kýsa olan.
Bir yola varmýþ da gidiyor insan.
Olmayan bir þeye denirse zaman.
Yokluða ermiþ de gidiyor insan.
Mevhumu zamandýr aslý yokluðun.
Þarkýdýr türküdür faslý yokluðun.
Adý yaþam olan þu yoksunluðun.
Koluna girmiþ de gidiyor insan.
Baharda uyanýr hemen uykudan.
Güneþe ve suya baðlýdýr fidan.
Geceler doðaya olursa zindan.
Hep zarardaymýþ da gidiyor insan.
Nedense aranýr yokluklar var da.
Varlarda aranýr olmuþ yoklarda.
Þöyle böyle gider ömür hovarda.
Yürek hardaymýþ da gidiyor insan.
Esas ömür geçer hep yata yata.
Hayat tecrübeymiþ çoðunda hata.
Ýyi yaþamaya güzel hayata.
Gönül karýþmýþ da gidiyor insan.
Ömür kýsa bir yol aslý yokluktur.
Yanýlýyor insan sanýr varlýktýr.
Esasýna bakmaz özü darlýktýr.
Sonu yoklukmuþ da gidiyor insan.
Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 21/11/2016 Pazartesi
Yayýn : 25/11/2016 Cuma
www.edebiyatdefteri.com/siir/1061131/
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhan ATEŞ (ZAYİ OZAN) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.