Nasýl böyle baþ aþaðý gidiyoruz
her gün,
köprülerin altýndan akýyor serin sular
giyinmiþ kuþanmýþ açlýk sýnýrý
her yolu deniyor durakta.
asýk suratlý insanlar
öðrenciler, öðretmenler, iþçiler, iþsizler kös kös
oturup günün bitmesini bekliyor
belki de yeni bir doðmasý için
beklentinin aþermesinde sokaklar
mutsuz insanlara ev sahipliði ediyor
þu garip sokaklar
her gelen geçen ayakkabýsýyla dövüyor kaldýrýmlarý
bakýnca mutsuz suretlerini camekanlarda
ah ne gündü.
ne büyük gün
en mutlusu yine kuþlar
pastalar, börekler , çiçekler
çiçekler mutsuzdu.
dalýndan ayrïldýðý için lüphen
sevgili baþöðertmenim;
olsaydïn yanýmýzda bu gün bunca insan,
unuturdu umutsuzluk kelimesinin anlamýný:
sen yine sev bizi
her þeye raðmen
iþte alýnyazýnýn son demini tutuyor
dayatýlan umutsuzluk
enjekte ediyor her bahtiyar gün düþüncesinde
elimin tersiyle itiyorum
bir nefeslik can damarýma son nefes
son otobüstü kaçan
atardamarýmdaki; nehirden berrak sular
ulaþsýn kalbinin denizine
anlamsýz bir hikayesinin iç denizinde.
kýsa sürüyor güzel rüyalar
gecenin göçünde her gece kayan yýldýzlar
hangi gecekondunun damýnýn üstünde
ötüyor baykuþlar
ve uðursuz ölüm meleði hangi dambaþýna çul serdi.
sonu gelmez bu þiirin acýsý daha derine iþlemeden gideceðim...
Nurten Ak Aygen
24/11/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.