bulmadım

aradým durdum boþ sokaklarda
kaybettiðim gençliðimi, çocukluðumu
çocuk kalmak ne güzelmiþ meðer
büyüdükce anlýyor insan deðerini

zaman ne kadar acýmasýz bir cellat
hiç yaþatmadý bana çocukluðumu
hiç inmedi sýrtýmdan geçim derdi
neydi sahi gülmek nasýl birþeydi

þimdi pazar günleri parka giderim
bir köþede oynayan çocuklarý izlerim
gözlerim dolar içimde fýrtýnalar kopar
bilmez kimse içimde yanan o ateþi

çok güzel oynarým aslýnda ben
gülerken kimse bilmez aðladýðýmý
içimde kopan fýrtýnalarý
bir caným kaldý vermediðim oda emanet....

:’( :’( :’(
Sosyal Medyada Paylaşın: