Yaþamak bambaþkaydý, Günler zalimdi sevdasýz Sevmeyi unutmuþ, Kurumuþtu yüreðim Ýçimde bir boþluk vardý; Ne artý, ne eksi Hayat hiç þans tanýmýyordu bana Gönlüm, isyan bayraðýný çekmiþti, kadere
Ümitsiz bir bekleyiþin deminde Tanýdým seni Ruh güzelliðin dýþýna yansýmýþ, Bir melek gibi saf Akan sular misali; Duru ve berraktýn... Sessizlik sonrasý bir fýrtýna koparak Ýçimdeki ses dedi ki Ýþte kalbimin sesi…
Yaðmur yüklü bulutlardan farksýzdýn Bereket yaðmurlarý yaðdýrdýn dünyama Kuruyan yüreðimden, sevgiler filizlendi Kabýna sýðmaz oldu gönlüm, Seni görünce Ruhumda ki boþluðu, Doldurdun sen…
Bir zamanlar “Basit Bir Þairdim”, Eli kalem tutan: Ne kalem yazardý, Ne kâðýtlar dolardý Hemen kaçardý Ýlham perilerim Seni tanýmadan önce Hep yarým, Hep sönük kaldý, þiirlerim
Þimdi ellerim titriyor, Yüreðim hýzlý çarpýyor Seni görünce, Gözlerimin içinde Adeta korkuyorum! Sevmekten Acaba sevmekten mi? Yoksa sevilmemekten mi? Beynimde mýzrak saplý Bir soru iþareti Ýçimi kemiriyor kuþkular, Cevap veremiyorum…
Al eline bir silah öldür! Öldür! Beni daha iyi Her gün, bir kere ölmektense, Bir gün, bir kere ölmek daha iyi…!!
Bazen ne güzel dalýp gidiyorum Tozpembe hayallere, Mavi düþlere… Bazen karþýma çýkýyorsun, Soðuk bir hayalet gibi Ürperiyorum! Titriyor, bedenimin her yaný Lime lime, paramparça Ediyorsun beni… Ýçimden bir tek Kalbimi alýp kaçýyorsun Dönüþü olmayan, meçhul bir kervana Sevgimi, ruhumun derinliklerine býrakarak
Her gün, peþinden koþuyorum Ürkek ceylaný, avcý misali Seni bozkýrlarda kovalayan... Yetiþemiyorum! Çaresizliðin gazabýna uðrayarak Ve yine soruyorum Kendi kendime; Seni nasýl seveyim? Nasýl dile getireyim; Bu ümitsiz aþký diye!!! Bakýyorsun bana Anlamsýz bakýþlarla Sanki hep “HAYIR” diyecekmiþsin Gibi geliyor bana Gerçi, “Hayýrda da bir Hayýr vardýr” diyerek Avutuyorum gönlümü, Bu züðürt teselli ile…
Ben yüreðimde ki Sevda çaðrýsýný haykýrýrken Sana, her daim, Sen kim bilir? Neler düþünüyorsundur? Amma Elini bir sol yanýma koyup, Vicdanýný bir dinlesen Yüreðinin, içten gelen sesini Belki bana hak verirdin…
Hep yeni bir hayal kýrýklýðý korkusundan Sana bu acý gerçeði Söylemek istemiyorum Baþý öne eðik, Maðdur gezemem Öl desen! Ölüm çare deðil, bu aþka… Unut desen, Seni nasýl unutayým? Unutunca, Ne anlamý kalýr Sana, Beslediðim bu duygularýn… Anlamýyorsun beni!! Her gün, Bu ümitsiz aþk için, Defalarca bana isyan ettiriyorsun 28. 07. 1985
Sosyal Medyada Paylaşın:
vefa arayan şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.