orient

ocak baþý gülistan
iðde dallarýnýn aðzýnda alev
engerek gibi týsýr týsýr ay üzerimize düþecek nerdeyse
zemheri sübyan demiyor utanmadan
çullanýyor üstümüze
saz oyuyor babam


öyle bir çizgi ki yalamýþ altýn kusan yamaçlarý
ince sert belirgin
orada emeklemekte umutlarým
ötesi gavur elleri
bulanýk heyacan öðrenmelik
aslýnda bir adýmmýþ uzaklarým


bir türlü bitmiyor bu arkasý yarýn
radyoda bilmem kimin hayatý
suriye daðlarýnda ezo gelin
yanýk ezgiler dövme çiviler gibi
yerel saz ustasýnýn batýyor içimize parmaklarý



meftunuyum babamýn saza kaba telden dokunmasýna
inat mý inat
almýyor eline telliyi gece yarýsý olmadan
ve anamdan sakladýðý
istanbul sevdalýsý yüreðine oturmadan



bitiyor ezonun dramý kurt ulumalarý baþlarken
el atýyor tabakasýna usta
bitlis tütünü sarý çekimlikler acý
çok uzun sürüyor bu ince düzen
bir kaba yudum boðma rakýdan anam uyurken
dokunuyor tellere
davudi gizemli ses
yeþil ördek gibi daldým göllere...











kasým





Sosyal Medyada Paylaşın: